Fase 3:  Verborgen ik / Psychomotorische fase.

De IK-beleving lijkt  te verdwijnen in deze fase. De cliënt verdwijnt in een tijdloze eigen wereld. Uit zichzelf maken ze met hun omgeving weinig of geen contact meer. Hun ogen zijn vaak gesloten of kijken ongericht. Clienten gebruiken hun stem nog wel om zich te uiten, maar zijn vaak moeilijk te verstaan. Lopen gaat nog wel, maar schuifelend en met de schouders voorover gebogen. Hun gedrag is gekenmerkt door het zich eindeloos herhalende bewegingen en geluiden. Deze uitingen zijn vaak afspiegelingen van onderliggende behoeften en emoties. Het is belangrijk te achterhalen wat de client prettig of onprettig vindt. Hierbij gaat het om basisbehoeften zoals warmte, koude, rust, prettige prikkels, honger, pijn. Ze reageren meestal vanuit hun directe emotionele toestand.